به نظرم می‌شود کتاب را در زمره کتاب‌های تاریخ شفاهی قرار داد. من برای کتاب لحن عامیانه را نمی‌پسندم و ترجیح می‌دهم در کتاب‌ها از ادبیات معیار استفاده شود. این کتاب با لحنی عامیانه از زبان جمال فیض الهی روایت شده بود. علی‌رغم این‌که به کتاب‌هایی با لحن عامیانه علاقه‌ای ندارم اما این کتاب رو دوست داشتم. جمال فیض الهی روایت های جالبی از سوریه داشت. به نظرم ارزش خواندن را دارد‌‌. ضمن این‌که راوی کتاب از جمله آدم‌هایی بوده که هدایت شده‌اند. برای توصیف این کتاب به نظرم همین جمله از جمال فیض الهی کافی است که می‌گوید به اتفاقات کربلا شک داشته و با دیدن معرکه سوریه یقین پیدا کرده و مجاور حضرت رقیه (س) شده‌است. کتاب را در ایام دهه اول ماه محرم خواندم و عصر عاشورا خواندن آن تمام شد.