یادداشت فاطمه سلیمانی ازندریانی

        بعد از شهادت #محسن_حججی از خیلی ها شنیدم که دوست داشتن روایت زندگی این شهید رو بنویسن. 
یکی هم خود من. با اینکه اصلا اهل زندگی نامه نوشتن نیستم. 
دلیلش هم تب و تابی بود که به جون همه مون افتاده بود.
حالا از بین اون همه نویسنده مشتاق آقای #محمد_علی_جعفری موفق شدن زندگی محسن حججی رو از زبان دوستان و نزدیکان شهید روایت کنن. کتاب توسط #نشر_شهید_کاظمی منتشر شده.
کتاب زندگی نامه طور نیست. هرکس روایت خودش رو از شهید ارائه میده. اما روایات منسجم تنظیم شدن.
روایات خانوادگی، تحصیلی، جهادی، کاری، و مبارزه از هم تفکیک شدن و به ترتیب ارائه میشن تا نظم فکری مخاطب به هم نریزه. البته خیلی از روایت ها نکات مشترک داشتن.
خودم دوست داشتم که بخش سوریه مفصل تر باشه. بخش تبادل که آخرین فصل کتاب هم بود به نظرم نفسگیرترین فصل بود که ای کاش به این موضوع هم بیشتر پرداخت میشد. و نگاه راویان مختلف رو میدیدم.
در نگاه اول شاید به نظر برسه که روایت ها دقیقا همونطور توی کتاب منعکس شدن که راوی روایت کرده. اما با کمی دقت متوجه میشیم که نویسنده با ظرافت همه روایت ها رو با یه عدم تعادل و عبارت اشتیاق برانگیز شروع کرده.
خود من شخصا این مدل روایت رو بیشتر از زندگی نامه دوست دارم. ولی ای کاش کمی بیشتر روی زبان اثر کار می شد. و اینکه ای کاش روایت دیگه ای به عنوان اولین روایت انتخاب میشد. روایت اول شاید مخاطب رو برای انتخاب به اشتباه بندازه. 
مخاطبی که کتاب رو میخره و میخونه مشکلی نداره. مهم مخاطبیه که صفحه اول کتاب رو میخونه و کتاب رو نمیخره.