یادداشت فاطمه نباتیان
1402/04/11
3.8
62
یک چیزِ کتاب‌هایی که درباره جنگ‌های گوشه و کنار دنیا نوشته شده‌اند، در مقایسه با ادبیات جنگ خودمان، همیشه افسوسم را بر می‌انگیزد و آن اینکه سهمگینی جنگ و واقعی بودن مقوله‌ی تهدید مرز و امنیت در آن‌ها خیلی بهتر روایت می‌شوند. پیچیده شدن خودآگاه و ناخودآگاه روایت جنگ ۸ ساله در هاله‌ی معنویت این سهمگینی را به طور محسوسی کم می‌کند و به مرز عزاداری و سوگهای آئینی می‌کشاند. مشکل این اتفاق آن جا ایجاد می‌شود که نسل به نسل همان‌طور که با ارزش و معنویت فاصله می‌گیرند، گسست بیشتری با وطن پیدا می‌کنند. برای همین ما نه در یک شرایط ایده‌آل (جامعه آرزش‌مدار) بلکه در شرایط واقعی فعلی به روایت‌هایی سهمگین و واقعی‌تر از جنگ نیاز داریم. این کتاب این‌طور بود.
مضافا، آن عجله‌ای که کتاب‌های این دسته موضوعی دارند نداشت و احمد دهقان خیلی خوب شخصیت‌ها را پرداخته بود و خیلی به جا در داستان جایشان داده بود.
2
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.