از میان شاعران نو-نویس، گروس عبدالملکیان رو از همه بیشتر دوست دارم. قلم خاص خوش رو داره و من واقعا لذت میبرم از هر چی که ازش میخونم.
" می‌خواستم بمانم
رفتم
می‌خواستم بروم
ماندم
نه رفتن مهم بود و
نه ماندن...
مهم
من بودم
که نبودم"
علاوه بر این شعر "بدون نام" "کلمات" هم از موردعلاقه‌هام بود.
