در روزهایی که در خانه و تاکسی و موبایل و فروشگاه حرف از روابط کشورت و سیاستمدارانش با آمریکاست و از آن طرف دلت برای سفر تنگ است و انگار حبس شده ای در خانه چه چیزی بهتر از خواندن سفرنامه ویتنام؟

من فکر میکنم بهترین روزها برای خواندن سفرنامه ویتنام منصور ضابطیان همین روزها باشد. همین روزها که هم به کتاب هایی نیاز داریم که دستمان را بگیرند و  سوار هواپیما کنند و پرواز بدهند تا مرزهای دور تا دنیا را بیشتر ببینیم و جهان درونمان بزرگ تر شود و هم بخش هایی از تاریخ را نشانمان بدهند که خوشبختانه هنوز تجربه نکرده ایم اما هشیارمان کند که داریم سنگ چه کسی را به سینه میزنیم. 

خواندن سفرنامه ویتنام، کشور رنگ ها و طعم ها و عطرهای نو، کشور باران ، کشور بیست سال دست به گریبان بودن با آمریکا پیشنهاد این روزهای من است.

پ.ن: هزینه چاپ کردن عکس‌های کتاب به صورت رنگی مگر چقدر کتاب را گران‌تر می‌کند؟ ما حاضریم آن هزینه را بپردازیم آقای ناشر! آخر حیف این عکس ها نیست؟