هشت داستان  غیر رئال از موراکامی.
عدم علاقه‌ام به سورئال درنوشتن این یاداشت بی تاثیر نیست  با علم به این نکته مطالعه کنید.
تک گویی‌های چند راوی اول شخص مفرد که آنها را نمی‌شناسیم.  هیچ اطلاعاتی از شخصیت‌ها نداریم و فرهنگ ژاپن در هیچ یک از داستان‌ها به چشم نمی‌خورد.
خواندن اغلب آنها به اطلاعات قبلی نیاز داشت چه اطلاعات درباره‌ی پیانو و بیس‌بال چه اطلاعات درباره‌‌ی داستان‌های قبلی موراکامی.
در همه‌ی داستان ها موراکامی ما را با سوالی تنها میگذارد که ممکن است دقایقی ذهن ما را درگیر نگه دارد. شاید اگر شناخت بیشتری از شخصیت ها داشتیم این دقایق طولانی تر می‌شد اما متاسفانه نويسنده ایستاده که اجازه ندهد ما بیشتر از سهممان بفهمیم نه شخصیت ، نه موقعیت و فضا و نه حتی جواب معمایی که خودش ایجاد کرده بود را.
اینکه تمام هشت داستان به معماهای حل نشده ختم شد به خستگی من حین خواندن افزود و این کتاب چیزی نیست که بخواهم به شما پیشنهادش کنم.