یادداشت ملیکا نفیسی نیا
کتابهای آقای معروفی رو گاهی دوست دارم و گاهی ندارم. احساسات و وقایعی که خلی شفاف و قابل لمس بیان میشن و جادویی که کتاب ناگزیر به خواننده منتقل میکنه برام دوست داشتنی و لذتبخشه ولی قهرمانهای داستان که به شدت مورد ظلم هستند ( مثل حسینا و نوشا) اذیتم میکنه. انگار نویسنده داره بهت دیکته میکنه که کی رو دوست داشته باش کی رو نه و پیش از اینکه تو کتاب رو بخونی برای خط فکریت تصمیمهارو گرفته. در کل قلم نویسنده زیباست و کتابیه که یک بار یا حتی بیشتر ارزش خوندن داره.
32
(0/1000)
نظرات
راستش موافقم و اینکه ادبیات داستان هاش قشنگه ولی در انتقال مفهوم بعضی جاها واقعا گنگ میشه راستش من کمی از کتاب سمفونی مردگان رو قبلا خوندم و میخاستم بخرمش ولی فروشنده بهم پیشنهاد داد از کتابای این نویسنده این کتاب سال بلوا روان تره ولی الان که تا صفحه ۷۷ پیش رفتم واقعا پشیمونم از خریدم کتاب مسخره ایه بامداد خمار از این قشنگتره فرای اینکه اونم غمه داستانش .... سال بلوا و کلا نوشته های معروفی به ظن من آدم رو گیج میکنه و کم و بیش سنگینه ...
0