یادداشت نعیمک

        کتاب را آدم بسیار عزیزی بهم هدیه داد. دقیقاً دو روز قبل از سال 1402. پس یک نفس خواندم. من آدم گوشه‌گیری هستم اما احساس تنهایی ندارم و برایم محتوای کتاب حتی عیب بود. حس کسی را داشتم که داستان یا پایان‌نامه‌ای دربارۀ یک مسئلۀ علمی می‌خواند و انگار تا به حال باهاش مواجه نشده. اما جذابیت کتاب به این است که «تنهایی» را از نگاه‌ها و زاویه‌های مختلف دیده. مثلاً تنهایی مشهوری که منجر به خلق هنری می‌شود؛ تنهایی که خودم در میان جمع و دلم جای دیگر است و تنهایی بین نوجوان‌ها و موارد دیگر. اگر تنهایی مسئله یا دغدغۀ شما باشد یا دوست دارید مفهومی به ظاهر آشنا را از زاویه‌های جدیدی ببینید خواندن این کتاب لذت‌بخش است. ترجمۀ کتاب هم خوب است و اذیت‌کننده نیست.