سفرنامه را دوست دارم، مخصوصا اگر حرفی بیش از جغرافیا و شهرشناسی که در همه جا یافت میشود در خود داشته باشد، حرفی از ایدئولوژی،صحبت از مردمی که متفاوت از من زندگی میکنند اما مشترکاتی باهم داریم، مردمی که راهی جز راه ما را پیموده اند و پشیمان هم نیستند.لبنان را جوری بیان کرده بود که دوست دارم ساعتی در آن جا نفس بکشم و حتی لبنان زده شوم.