«ایران یگانه کشور دنیاست که رانندگانش گمان می‌کنند ماشین ها جز نرمتنان هستند. یعنی این احساس را می‌کنند که یک ماشین با تمام ابزار و یراق سپر و فلزات گوناگونی که با خود دارد می‌تواند از لا بلای سایر خودرو ها به شکلی کاملا منعطف و مانند نرمتنان و بی مهرگان بخزد و برود جلو.اما این تنها گمان رانندگان است و خود ماشین ها چنین اعتقادی ندارند!این عدم همسویی میان باور راننده و ماشین باعث تصادفات عدیده و کثیر خیابانی و مجروحین و مرگ و میر و معلولین می‌شود. میبینید یعنی کل قضیه فلسفی ست!همخوانی نداشتن دو باور در یک آن واحد»کتاب خنده داری هست واقعا ولی بعضی جاها حس کردم زیاده گویی کرده نویسنده و جدا لازم نبود اینهمه توضیح. برخی جملات خیلی باحال بودند حالمونو عوض کرد ! اضافه می‌کنم که این کتاب درباره رفتارهای ایرانی هاست که حقیقت داره . متاسفانه کمی هم طنز تلخ قاطیشه که نشون میده ما باید رو فرهنگمون حالا حالا ها کار کنیم . قلمت مانا ابراهیم رها