تولستوی در جست و جوی معنا...خیلی از خواندنش لذت بردم...اعتراف کردن به اشتباه کار آسونی نیست مخصوصا اگر آدم شناخته شده‌ای باشی...گذشتن از مال و قدرت و شهرت هم کار سختیه که تولستوی از پسش براومده...سیر تکامل اندیشه و افکارشو خیلی خوب و ساده توضیح میده...اون سوال های ساده‌ای که گاهی میترسیم از خودمو بپرسیم را از خودش پرسیده و گاهی به جواب رسیده...همین که این سوال هارو مطرح کنی و بهشون فکر کنی جرات زیادی میخواد...چون این فکرها به ذهن هممون میرسه اما معمولا کنار میزنیمش تا کمتر بهش فکر کنیم چون از پاسخی که ممکنه بهش برسیم میترسیم... 

چند جمله از کتاب:
حاصل آنچه من اکنون انجام میدهم و آنچه فردا انجام خواهم داد چیست؟ حاصل کل زندگی من چه خواهد بود؟ 

دانش عقلی معنایی برای زندگی پدید نمی‌آورد بلکه زندگی را نفی میکند ولی معنایی که میلیاردها انسان و کل نوع بشر به زندگی میدهند ریشه در دانشی دارد که بی جهت خار و کاذب شمرده شده است 

فقط در دین میتوان معنا و امکان زندگی را یافت دریافتم دین در اساسی ترین معنایش فقط تجلی نادیدنیها و غیره نیست مکاشفه نیست مکاشفه فقط توصیف یکی از نشانه های دین است.دین فقط رابطه انسان با خدا نیست اول باید ایمان آورد بعد به خدا رسید نه بلعکس 

دین یعنی شناخت معنای زندگی بشر که در نتیجه آن انسان خودش را از بین نمیبردبلکه زندگی میکند ایمان نیروی  زندگی است اگر انسان زندگی میکند پس به چیزی ایمان دارد اگر ایمان نداشت که برای چیزی باید زندگی کند زندگی نمیکرد 

شناخت خدا و زندگی کردن یک چیز است خدا زندگیست.
زندگی را در جست و جوی خدا سپری کن و آنگاه زندگی بدون خدا در کار نخواهد بود. 

ساحل خدا بود جهت سنت، پارو آزادی عطا شده به من برای پارو زدن به سوی ساحل یعنی پیوند یافتن با خدا  بدین گونه نیروی زندگی در من احیا شد و من دوباره زندگی آغاز کردم. 

طبقه ممتاز :انگلان زندگی 

ناپسند از دید من بندگی امیال بود