یادداشت راضیه بابایی

                بزرگترین نقطه مثبت کتاب، جسارت نویسنده در رفتن به سمت موضوعی است که گریبان نسل نوجوان را گرفته است و همچنان در پستوی پنهانکاری جامعه مانده است. پرداختن به یکی از آسیب های جنسی دوره ی نوجوانی  یعنی خود ارضایی موضوع کتاب است. موضوعی که نویسندگان به خاطر ممیزی و حفظ عفت کلام به سمت آن نمی روند و سری که درد نمی کند دستمال نمی بندند! ولی در کتاب پلنگ زخمی نویسنده با قلمی عفیفانه و بدون اشاره ی مستقیم به این عمل  ، از آن سخن گفته است. او به نشانه ها و علایم این عمل پرداخته است و عواقب جسمی و روحی آن را بررسی کرده است.
همچنین دنیایی که نویسنده تصویر کرده است به جامعه امروز ما ، روابط و حرف هایی که در مورد دین و سیاست زیاد شنیده می شود ، نزدیک است.آدم ها  طبیعی  و شخصیتها خاکستری هستند. دیالو گهای عرفان و دوستانش بسیار طبیعی است. فضای مدرسه و ارتباط بین بچه ها و مسئولین مدرسه نیز خوب و باور پذیر از کار درآمده است.
شروع داستان بی نظیر است و قلاب می اندازد و خواننده را تا آخر داستان دنبال سرنوشت عرفان می کشد. عناوینی که برای هر فصل انتخاب شده است ، جمله ی زیبایی از همان فصل است که بار معنایی آن فصل را به دوش می کشد.
بیان حالات شخصیت عرفان در لحظاتی که دچار این گناه می شود زیبا و خلاقانه هستند و بدون اشاعه ی گناه به خوبی با زبانی ادبی تصویر و توصیف شده است
با توجه به تلاش نویسنده برای دوری از شعار زدگی  و دقت به زبان نوجوانان امروز جامعه، بعضی الفاظ نامناسب در کتاب به کار رفته است. اگر بخواهیم سخت گیرانه با کتاب برخورد کنیم می توانیم این موارد را جز نکات منفی در نظر بگیریم. 
در مورد تحول شخصیت باید گفت اکثرا درونی بود و کنش بیرونی و عمل داستانی  کم بود.  مثلا می شد به روابط عرفان و هادی بیشتر پرداخت و یا از زبان معلمان و مشاور و حاج آقا اینقدر در مورد گناه و ارتباط با خدا روی منبر نرفت و ساده تر به این مسئله پرداخت.یعنی به جای گفتن ، یک ماجرا و عمل داستانی  برای آن تدارک چید.