یادداشت محمدمهدی فلاح

        نتوانستم با بیش از دو یا سه داستان از این کتاب ارتباط برقرار کنم. قطعا بیژن نجدی نویسنده چیره دستی ولی به نظرم اساساً در ایران آرایه ها پادرهوا هستند. این موضوع البته جای تحلیل بسیاری داره و به قطع نشون میده که نویسنده ها در یک تحیر عجیب، مفاهیم رو در لابلای آرایه های دفن می کنند. هرچند قطعاً این موضوع ناشی از کژتابی های زبانی است ولی ذهن های مشوش را فقط می توان تفسیر کرد و نه فهم به معنای دقیق آن.