شاید این که نویسنده‌هایی مثل آرنت، کوندرا، دراکولیچ و نویسنده‌ی این کتاب، کلیما این‌قدر به ما می‌چسبند به دلیل روایت وضعیت مشترکشان با ما یعنی «مذهبی روشن‌فکر ذیل حکومت چپ توتالیتر» است. ویژگی بارز این کتاب، درعین ضدیت با کمونیسم، عدم شیفتگی به لیبرالیسم است. من همیشه (شاید متأسفانه) با nonfiction نزدیک‌تر بوده‌ام و به همین علت، از کوندرا دوست‌تر داشتمش. اعجاب‌برانگیزی این کتاب برای من در سطح گزارش به خاک یونان بود و اگر امکانش بود به آن بیش از ۵ ستاره امتیاز می‌دادم. به دلایل الهی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی مجبورم آن را در لیست کتاب‌های «ضروری» قرار دهم.