یادداشت آتنا ثنائی فرد
1402/10/16
و این هم اولین تجربه‌ی خوندنِ «جُستار روایی» (و کلاً جُستار).
جُستار روایی چی هست؟
اولاً این‌که داستان محسوب نمی‌شه، یعنی غیرداستانیه، ولی یه‌جورایی می‌تونیم ساختارهای داستانی یا یه سری «روایت‌هایی» رو توی متن ببینیم.
و کلاً هدف نویسنده از نوشتن جُستار روایی اینه که در مورد یه موضوعِ واقعیِ «خیلی خیلی خاص و مشخص» دیدگاه شخصی‌اش رو بیان کنه و برای این کار، از یه زبان نسبتاً طنزآمیز و داستانی بهره می‌گیره.
حالا این کتاب شامل یه سری جُستارهای روایی در مورد خوندن و نوشتن می‌شد.
که یعنی فقط برای افرادی جالب خواهد بود که به نوشتن و خوندن علاقه‌ی زیادی دارن. وگرنه ممکنه خیلی هم براشون جالب نباشه.
موضوعات «خیلی خاص» این کتاب شامل این موارد می‌شد که مثلاً:
-چرا بعضی «نویسنده‌ها» فقط توی فکرِ نوشتن هستن ولی هیچ‌وقت واقعاً نمی‌رن که چیزی بنویسن؟ این تنبلی از کجا می‌آد؟
-آیا خوندن ادبیات ژانری و کلاً ادبیاتی که هدفش صرفاً سرگرم کردن مخاطبه، کار عبث و بیهوده‌ایه و باید فقط ادبیات فاخر و درست‌حسابی بخونیم؟
-چرا نویسنده‌ها توی دنیای واقعی این‌قدر آدم‌های معمولی‌ای به نظر می‌آن و معمولاً ناامیدمون می‌کنن؟
-چرا بعد از بیست سال کتاب خوندن یا بیشتر، کم‌کم همه‌ی کتاب‌ها به نظرمون تکراری میان و علاقه‌مون به کتاب‌ها کم‌رنگ می‌شه؟
و...
در کل برای من خیلی جالب بود و دوستش داشتم :)~
چیزِ متفاوت و جدیدی بود و شبیه‌ش رو نخونده بودم.
و خیلی از موضوعات کتاب هم قبلاً برای خودم سؤال شده بود و جالب بود که در موردشون می‌خوندم.
نکته‌ی نهایی: هر جُستار حدود ۱۰، ۲۰ صفحه بیشتر نیست و می‌شه سریع خوندنش.
پی‌نوشت: نیم‌ستاره بابت یکی از جُستارها که کمتر باهاش ارتباط برقرار کردم، کم کردم.
29
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.