یادداشت آزاده رمضان نژاد

        شبیه شبیه رمانهای دیگر نیست.جسارت خانم حدادی ستودنیه.درسته فقط فصل اول و آخر مربوط به دوران بعد از ظهور هست.اما همونم بنظرم تو این نداشتنها غنیمته.
طرح داستان رو دوست داشتم .گفتگوها به اندازه بود.واگویه های ذهنی در عین سادگی بنظرم خیلی کلیشه نبود.شخصیت ها خوب از آب درآمده بود مخصوصا ابولولو.قسمتهایی که برای بابا کلاهی اشکم اومد رو فراموش نمیکنم.ودر آخر چقدر برای لحظه ای تصور بودن در اون دوران  و بودن در جبهه ی امام عصر در دلم نسیمی گذرا و دلنشین بود.