یادداشت امیرحسن بزرگی متین
1402/12/19
3.9
38
اولین و آخرین کتابی که از جناب آقای امیرخانی خوندم و خواهم خوند. (ناصر ارمنی و نیم دانگ پیونگ یانگ رو چون نصفه خوندم به حساب نمیارم)
تغییر دادن مکرر راوی
پرش افکار در قلم نویسنده
تفکرات التقاطی شخص نویسنده که تلاش می‌کنه از یه ارزشی (تازه اگه واقعا ارزش باشه) دفاع کنه و متوجه نیست که داره چنتا ارزش دیگه رو میزنه
بیرون اومدن از قالب داستان و حرف زدن از زبان نویسنده (این فااجعه بود)
منطق درست نداشتن داستان
وسط بازی کردن بین ژانر رئال و خیالی (رئالیسم جادویی نبود. رئالیسم جادویی منطق خودشو داره)
و همه و همه و همه ...
باعث شد اولین و آخرین کتابی از جناب امیرخانی باشه که وقت صرفش کردم.
ان شاءالله موفق باشن :)
3
(0/1000)
نظرات
1402/12/19
بله کاملا موافقم. بهم خیلی میگن که "من او" ایشون متفاوته از بقیه کارهاشون. شاید اگر روزی بخوام به قول شما یه فرصت دیگه بهشون بدم "من او" شون رو بخونم.
1
1402/12/19
جدای از مسئله التقاطی بودن و اینکه من هم به شخص کتاب بی وطن را دوست نداشتم، اما مثلاً بیرون اومدن متن از حالت داستان و صحبت کردن از زبان نویسنده که بهش گفتین فاجعه ، بنظر من یک حرکت سلیقه‌ایه که خب یکی مثل من بسیار می‌پسنده 😌
1
1
زینب
1402/12/19
1