یادداشت راضیه بابایی

                بیهوشی یک رمان نوجوان آمریکایی است.یک رمان پر محتوا و با ارزش رئال که مخاطب بزرگسال هم از خواندنش لذت می برد.

حس می کنم باز دلم می خواهد همان جملات تکراری را ردیف کنم.اینکه نویسندگان امروز آمریکا فن قهرمان ساختن را می دانند. مخاطب‌شان را هم خوب می شناسند و هیچ وقت یادشان نمی رود از قهرمانان جنگ‌شان تجلیل کنند. یادشان نمی رود آنها را در چشم نوجوان بزرگ کنند!جایی در گوشه کنار پیرنگ ،از بین انتخاب های بیشماری که برای قصه سازی دارند،به جنگ و سربازان آمریکایی می پردازند. 
یک نکته دیگر اینکه با عشق یا توجه دختر پسری کتاب را شیرین کنند.که البته این هم از مواردی است که  نوجوانان به آن اهمیت می دهند.حالا چه ما خوشمان بیاید و چه نه!

 حالا داستان چیست؟قصه‌ی پسری جذاب،ورزشکار ،قلدر و قهرمان است.از آن بچه هایی که وقتی به بقیه بچه ها نگاه می کند،بچه ها قند در دلشان آب می شود!
حالا این پسر زرنگ و مورد توجه یک شهر، از ارتفاع سقوط می کند و حافظه اش را،تمام حافظه اش را!از دست می دهد...
این شروع بی نظیر وقایع جذابی است که برای چیس آمبروز رخ می دهد.

زبان داستان،فضا و مکان وقایع،دغدغه شخصیتها،لحن و جملات و...همه متعلق به نوجوان است و در خلال  این چیدمان مرتب،یک محتوای بی نظیر گنجانده شده است.
پایان بندی کتاب هم پر امید و البته قوی است.حالم با خواندن این کتاب خوب شد واقعا.

توصیه می کنم  نوجوان خصوصا پسران و بزرگسالانی مثل من،این کتاب را حتما بخوانند و لذت ببرند.