یادداشت راضیه بابایی

                سوژه داستان بی نظیر است.کودکان و نوجوانان ممکن است اختلالات یادگیری مختلفی داشته باشند و به خاطر فشار روانی ناشی از تفاوت با همسالان  ،مشکل خود را پنهان کنند.
نوجوانان در این کتاب یاد می گیرند هر تفاوتی لزوما ضعف به شمار نمی رود. مربیان و معلمان را هم تا حد زیادی نسبت به خصوصیات  این دسته از بچه ها آگاه می شوند و ریزه کاری های آموزش به آنها را می آموزند.
روایت داستان از زبان دختری است که به اختلال خوانش پریشی مبتلاست(عدم تمرکز و توان کافی در خواندن و نوشتن)
کتاب مناسب نوجوانان ۱۲ سال به بالاست و البته بزرگسالانی که مربی و معلم هستند.
تنها ایرادی که به نظرم آمد اطناب داستان  در روابط و صحبت‌های بین الای و دوستانش  است که کمی ریتم داستان را کند می کند.ترجیه می دادم که به ارتباط الای و معلم بیشتر پرداخته شود.