یادداشت
1401/4/14
3.8
19
کتاب از نظر ادبی تقریباً هیچچیز برای عرضه ندارد و مثل بیشترِ رُمانهای این ناشر، فاقدِ ظرافت در روایت است. زلزلهی دهریشتری داستانیست که در ایده گیر افتاده و چیزی بیشتر از یک طرحِ خوب نیست؛ یک طرحِ خوب که با یک پرداختِ کمکیفیت همراه شده، شخصیتپردازیِ درستوحسابی ندارد و درنهایت بهنظرم از منظر فرمی و تکنیکی، کتاب درخشان و ماندگاری از کار در نیامده. با همهی این حرفها اما ایدهی کتاب، خلاقانه است. داستان در جهانِ سالِ ۱۴۰۹ شمسی آغاز میشود؛ با یک زلزلهی مهیب در تهران که سرآغاز هزاران بحرانِ کوچک و بزرگ در دنیاست. مستقل از متلکهای گاهوبیگاهِ نویسنده به یک جریان سیاسی خاص و رئیسجمهور سابق که بهنظرم بهشدت توی ذوق میزند، زلزلهی دهریشتری یک روایتِ تینایجریِ پر از بزنبزن است که خواندنش تجربهای متفاوت و تاحدی جالب است و البته با یک پایانبندیِ تقریبا غافلگیرکننده، مخاطب را درگیر پرسشهایی جدی میکند. خلاصه که اگرچه برخی چهرههای مجازی برای کتاب تبلیغ کردهاند و شاید همین باعث فروشِ خوبش شود، سرجمع بهنظرم با کتابی معمولی مواجهیم؛ تلفیقی از یک ایدهی عالی، یک پایانبندی خوب و یک پرداختِ زیر متوسط.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.