غلامحسن ساعدی در این کتاب روایتگر مردمانی از یک روستای ناشناخته ایران است، محیطی که روستاها از هم جدا می‌شوند و ما قرار است با زندگی این مردم به نقد جامعه انسانی برسیم.
داستان‌ها کوتاه و پرکشش بودند ولی پابان باز، قرار است غافلگیرتان کند.

مشد اسلام را خیلی دوست داشتم و اتفاق غافلگیرکننده‌ای که برایش افتاد، خیلی آشنا بود، مردمانی که زود به آدم‌های خوب با حرف‌های شخصیت‌های منفی پشت می‌کنندو به راحتی آبروی افراد را بازیچه می‌کنند.
خودمانیم، این کتاب برای سال‌ها قبل است ولی انگار داستانش همین حوالی‌مان پرسه می‌زند...