یادداشت

        رمانی تاریخی در مورد دعبل خزاعی شاعر چیره دست و شیعه ای که در زمان امام کاظم و امام رضا و در بغداد و سپس خوزستان زندگی میکرده. مشهورترین اثر او قصیده صد بیتی تائیه است که در وصف اهل بیت و فضائل و مصیبت هایی که بر آن ها وارد شده سروده و دعبل این شعر را در مرو و نزد امام رضا خواند و حضرت به تمجید او پرداختند و همچنین دو بیت نیز در مورد خودشان به شعر دعبل اضافه کردند.
در کتاب بیشتر داستان عشق دعبل به زلفا را میخوانیم و در کنار این ماجرا با اوضاع حکومت هارون و عباسیان و وضع و حال جامعه آشنا میشویم