در کافه نشسته بودیم و تو بهم این کتاب زیبا را هدیه دادی.
فکر کنم برای روزهای نبودنت به یادگار گذاشتی تا ورق بزنم و بیشتر دلم تنگ شود. تا اشک‌هایم آغوش‌های نقاشی‌شده را لمس کند تا شاید کمی آرام بگیرد.
کاش بودی تا دوباره باهم نگاه‌شان می‌کردیم و از این همه زیبایی ذوق می‌کردیم، باهم.
