یادداشت محمد حسین رمضانی

        حیف جوهره‌ی این قلم که کم نوشت. کتابی پر از «ای کاش اینطور بود». و مهم ترین ای کاشش کم بودنش است. احساس میکردم یک نمایشنامه یا فیلمنامه میخوانم. توصیفاتی گذرا و نه ماندگار در ذهن. من متن هایِ کوتاهِ خوب از ایشان زیاد دیده ام اما این کتابشان مرا به اندازه آن متون جذب و مشتاق به تفکر در عبارات نکرد. البته که تک جملات جالبی دارد. متن کتاب پخته نیست و سریع می‌گذرد و داستانِ امنیتی را تیتروار بیان کرده. امیدوارم کتاب بعدیشان بهتر باشد.