خوب بود. شاید یه کوچولو جذابیتش از جلد قبلی کمتر بود. شایدم بیشتر. چون بین خوندنشون فاصله افتاده نمی تونم نظر دقیق بدم ولی
عجب فضای وحشتی ایجاد میکنه این نویسنده... اصلا همه ی المان ها رعب آوره... اون جنگل لامصب درختا، نحوه ی مرگ لاروز و بقیه... حتی فضای نیویورک، از اواسط به بعد ماجرا به شدت جذاب شده بود طوری که دلم نمی اومد ریتم خوندنم رو تندتر نکنم...اونقد درگیرش شدم که با وجود مشغله ها یه نصف روز بی خیال فرم عادی زندگی شدم و تمومش کردم 
قلمش خوبه، تعلیقش، کنجکاویش، مخلوط کردن داستان با حقایق تاریخی، شخصیت پردازی ها گاهی باورپذیر نیستن ولی درکل خوبه...
و من هی دوست دارم بفهمم آیا رمز و راز زندگی ویل هنری کشف میشه یا نع!!!

پ.ن 1: من عاشق این ژانرم

پ.ن 2: دلم برای اینجا تنگ شده بود... برای کتاب خواندن! حیف که زمان بیشتر از این امان نمیدهد