یادداشت سید رمضان حسینی

                «این کتاب، درامی‌است که شخص اولش لایتناهی است.
انسان، شخص دوم آن است.»
صفحهٔ ۷۱۱
---------
این جملهٔ نویسنده، قطعا کامل‌ترین توصیف این کتاب‌است. این کتاب تا به این‌جای کار شاخص‌ترین اثری‌است که می‌توانم آن را در حیطهٔ ادبیات دینی جای بدهم.

پ.ن. ۵ صفحهٔ اول کتاب را که شروع کرده بودم دانستم که دارم کتابی را شروع می‌کنم که بالقوه می‌تواندیکی از ۵ کتاب برتری باشد که خوانده‌ام؛ ۲۰ صفحه که خواندم به صورت قطعی وارد آن فهرست ۵ کتابه شد؛ و از آغاز فصل دوم کتاب با یک سر و گردن اختلاف و با اقتدار کامل شد بهترین رمانی که در زندگی‌ام خوانده‌ام. بی‌صبرانه منتظر خواندن جلد دوم هستم.