یادداشت راضیه بابایی

        به صورت جنگی طور کتاب هومان رو تمام کردم تا ببینم این رمان فانتزی ایرانی چطور تمام می شود.
نمی خواهم لم بدم و فقط نقد کنم که این ایراد رو داشت و آن اشکال رو. نوشتن و خلق یک دنیای خیالی کار سختی است و همین که جناب نویسنده دست به قلم شده و اقدام کرده به نگارش این کتاب، آفرین داره.
مخصوصا این که به اسطوره های ایرانی فکر کرده بود و مشخصا رد پای اسطوره ها و نام های ایرانی و فضاهای داخلی  و وطنی در کتاب معلوم بود. اما باید از اشکالات هم نوشت تا شاید دیده بشه، رفع بشه و کیفیت آثار این سبکی بالا بره. مهمترین نقطه ضعف کتاب این بود که نویسنده تصمیم داشت چند بحث تمدنی  و جنگ خیر و شر و رابطه انسان و اهریمن و....را در یک کتاب بگنجاند. این همه محتوا در یک کتاب 170 صفحه ای جا نمی شود و بالاخره از دیالوگها یا روایت سریع کتاب بیرون می زند و حالت مصنوعی و شعاری پیدا می کنه.
جزییات داستان زیاد بود و بعضا گیج کننده. شخصیت ها متعدد بود. وقتی خواننده قرار است یک دنیای خیالی را تصور کنه باید این امکان رو داشته باشه که در شفاف ترین حالت ممکن این کار را بکند. ولی وقتی آدم ها و دیالوگها و تعقیب و گریز و موجودات خیالی تمام کتاب را اشغال می کنه فرصت به عمق بخشی به فضا نمی رسه. شخصیت هومان هم خیلی فعال و کنش گر نبود و به کمک امداد های غیبی خیلی از چالش ها را پشت سر گذاشت و در چالش آخر نقش مهم و کنشگری داشت.در مورد تصویر گری هم حرفی نزنم که افتضاح بود.شما در نظر بگیرد این کتاب تصویر گر ندارد. چون یک عکس را چند تکه کرده و در قسمتهای مختلف استفاده کردند.
کتاب مناسب12 سال به بالاست.