یادداشت بهروز دلاور

                ﷽
دراین کشورشهدای زیادی هستند که غریب مانده‌اند، شهدایی که برای اعتلای اسلام و انقلاب،خون دادند ولی نام و نشانی از آن‌ها نیست.

محمدحسن ابراهیمی؛روزگاری در کشوری که هزاران کیلومتر با محل زندگیش فاصله داشت،برای نشر معارف اسلام،اهل بیت و انقلاب از خودش گذشت و تنها دخترش را ندید و پر کشید...

جمعه دوم آوریل،روزی‌ست که شهید محمدحسن ابراهیمی به دست افرادی در کشوری گویان ربوده شد و ۳۴ روز بعد پیکرش پیدا شد.

نوع روایت کتاب را نویسنده به خوبی انتخاب کرده است،روایت از زبان همسر شهید است،تنها کسی که شاهد فعالیت‌های شهید در گویان بوده‌ است،در بخشی های اولیه کتاب همزمان نویسنده رفته
سراغ زندگی شهید و همسرش،نکته کتاب غریب بودن شهید است و فعالیت هایی که شهید دست تنها داشته و رشدی که خودش کرده...