یادداشت حامد علی بیگی

        حقیقت جویی ، نو اندیشی دینی و فلسفه جمع شده اند تا رمان دمیان همچون ققنوسی از خاکستر دین و اسطوره سر بیرون آورد .
.
دمیان داستان تقابل خیر و شر است . داستان هابیل و قابیل درونی انسان که هربار یکی از آن ها غلبه کرده و افسار روح و جسم را بدست میگیرد به هر سمت و سویی که دلش میخواهد میکشاند . داستان تولد اندیشه ای نو ست از دل حقیقت جویی . داستان شکاندن تخم دنیاست و سر برآوردن از آن به سوی حقیقتی نو .
.
امیل سینکلر در این داستان به دنبال حقیقتیست تا روح پر جنب و جوشش را تسلی دهد . حقیقتی که گاهی ظاهری خیرگونه به خود میگیرد و گاهی ظاهری شرور .
امیل به دنبال این حقیقت و این به اصطلاح «خدا» بنیان های فکریش را بارها خراب کرده و میسازد و انقدر پیش میرود تا معبود حقیقی خویش را می یابد .
حال سوال اینجاست که این حقیقت از چه جنسی است؟! خیر مطلق؟! شر مطلق ؟! یا هردو ؟!
.
.
دمیان شاید نتواند اعتقادات ما را دچار تزلزل کند ولی حداقل بهمان یاد میدهد در مسیر جستجوی حقیقت ممکن است لازم باشد برخی و یا حتی همه ی باور های پیشین خود را کنار گذاشته و دل به حقیقت تازه مکشوف ببندیم. .
دمیان را بخوانید اگر حقیقت برایتان ارزشمندتر از تعصب است .