یادداشت سارا مستغاثی

                سلینجر از آن نویسنده هایی است که هیچ وقت نمی فهمم ازش خوشم می آید یا نه. گاهی خیلی دوستش دارم و گاهی ازش متنفر می شوم. درباره ی داستان هایش هم همین طور.
مثلا درین کتاب "اقیانوسی پر از توپ های بولینگ" اش خیلی خوب بود. کلا به نظر من داستان های کوتاهی که درباره کالفیلد ها نوشته شده، از ناتوردشت بهترند. شاید به این خاطر باشد که در خانواده ی کالفیلد هولدن را کمتر از همه درک می کنم. و البته یکی از دلایل این که سلینجر را در زمره ی نویسندگان مورد علاقه ام قرار داده ام، شخصیت وینسنت کالفیلد است و داستان هایی که از زبان او خواندم.
 به داستان های "پسری که روز تولدش بود" و "پائولا" یک امتیاز هم به زور می دهم. ولی خوب چون 4 امتیازی که می خواستم به داستان اول بدهم قوی تر است. پس در مجموع سه امتیاز!!!!