یادداشت محمدامین اکبری

        به نام او

بیش از ده سال پیش که تازه به جرگه کتابخوانان و کسانی که کتابخوانی را ارج می‌نهند درآمده بودم سه یا چهار سال جهت نذر فرهنگی در محرم‌ها کتاب هدیه می‌دادم. مثلا سی یا چهل نسخه از کتابی عاشورایی را می‌خریدم و به دوستانم هدیه می‌دادم. آن‌موقع کتاب ارزان بود و البته من هم دست‌و‌دل‌بازتر بودم. یک سال کتاب «فتح خون» را هدیه دادم. آن‌سال‌ها این کتاب تاثیر شگرفی بر روی من گذاشت. نثر آوینی دل‌آویز و خواستنی بود و از عمق جان و اعتقادش برآمده بود. 
امسال توفیق شد یکبار دیگر به صورت کامل بخوانمش نه تنها ارزش‌های ادبی و هنری‌اش در نظرم کم‌رنگ نشد بلکه جلوه‌ای تازه پیدا کرد و در ذهن و ضمیرم تثبیت شد. 

به نظرم «فتح خون» از هرجهت چکیده زندگی مرتضی آوینی است. اگر از لحاظ ادبی به آن نگاه کنیم. متوجه می‌شویم نویسنده چنین متن سخته و پخته‌ای فردی است که بسیار خوانده و بسیار نوشته است قوالب مختلف از جمله شعر، داستان، روایت، نمایشنامه و فیلمنامه‌نویسی را آزموده و از پس هرکدام برآمده و به ثباتی در نوشته خود رسیده که کمتر صاحب قلمی به آن می‌رسد. «فتح خون» را کسانی چون سیدمحمدمهدی شجاعی بعدها در آثار خود ادامه دادند و به نظر من هیچ‌کدام از این آثار در تراز کتاب آوینی نیست. جدای از بحث محتوایی، «فتح خون» یک اثر ادبی جدی و قابل ملاحظه است. از جهت محتوایی نیز این کتاب چکیده تمام جستجوها، قلم‌زدن‌ها و تحولاتی است که مرتضی آوینی از سر گذرانده.اینکه آوینی به چنین دیدگاهی درباره واقعه عاشورا برسد هم چیز کمی نیست و هرکسی را آن پایه و مایه نیست که چنین نگاهی به این مقوله داشته باشد. نگاهی که برآمده از جانی مومن به مفاهیم دینی و اعتقادی است، نگاهی که به مسائل سیاسی زمانه خود نیز نظر دارد. در واقع فردی این کتاب را درباره عاشورا نشوته که هم انقلاب اسلامی را از بن جان درک کرده و هم سالهای دفاع مقدس و رشادت‌های مردم این مرز و بوم را.
کلام آخر اینکه سیدمرتضی آوینی اگر همین یک کتاب را داشت برای دنیا و آخرتش بس بود.

بعد از تحریر: من از اول تا آخر، در ذهنم کتاب را با صدای خود آوینی می‌خواندم و یکی از لطف‌های کتاب همین بود. ضمن اینکه کسانی که دوست دارند نسخه صوتی این کتاب را تهیه کنند خوشبختانه با آهنگسازی  امیرحسین سمیعی، رفیق عزیزم، در نرم‌افزارهای کتابخوانی موجود است. من بخش‌هایی از کتاب را شنیدم هم آهنگسازی خوب و بقاعده است و هم صدای صداپیشگان مناسب، بخصوص صدای یکی از آنها که بسیار به صدای آوینی شباهت دارد.