یادداشت آروشا دهقان

                یک داستان تکراری رو چند بار میشه خوند؟
جواب یک عدد نیست. پاسخ درست اینه که بستگی به نوع روایت داره.
رستم و سهراب احتمالا معروف‌ترین داستان در میان ایرانی‌هاست. داستانی که همه‌مون ذره ذره‌شون رو می‌دونیم. داستانی که شاید دیگه دلمون نخواد بخونیم و بشنویم اما...
اما بیضایی با چنان زبان شیوا و استواری روایتش کرده که وقتی کتاب رو باز می‌کنی، تا موقعی که به صفحه‌ی آخر نرسیدی ازش جدا نمیشی. مایه‌های ضد جنگ هم داره که در داستان شاهنامه نیست و بیضایی خودش به داستان اضافه کرده. یا شاید هم در شاهنامه هست و من هرگز به این دقت نگاهش نکردم.
این داستانی است پر از آب چشم.
پر از دیالوگ‌های فوق‌العاده و صحنه‌پردازی‌های جذاب.
این شاهکاریه که از روی یک شاهکار دیگه آفریده شده.
صد البته که بهش نقد هم دارم وگرنه امتیاز کامل رو می‌دادم. 😊
اول این که به نظرم این نمایشنامه قابلیت اجرای صحنه نداره. یعنی اگر بره روی صحنه حیف میشه.
دوم این که به اندازه‌ی سیاوش‌خوانی که اتفاقا اون هم برگرفته از شاهنامه است جذاب نبود.
سوم این که آقااااااااااااااااا چرا تهمینه رو میاری بالای سر سهراب؟!