کارل گوستاو یونگ روانکاو بزرگ سوئیسی به عنوان واضع اصطلاحات برون گرایی و درونگرایی از این اصطلاحات برای توصیف دو سر یک طیف استفاده کرد. او هرگز به تحقق برون گرایی یا درونگرایی خالص در انسان معتقد نبود و باور داشت که هدف باید رسیدن به نقطه تعادل در این طیف باشد.