بریده‌ کتاب‌های مژده ظهرابی دهدزی

انسان از وقتی ساعت و آینه را کشف کرد بیچاره شد. ساعت می‌گوید: «عمرت دارد می‌گذرد.» آینه می‌گوید: «داری پیر می‌شوی.»

«آن‌گاه که بهار آمد و من به دنیا نباشم گل‌ها به آیین هر سال شکوفا خواهند شد. سرسبزی درختان از بهار پیشین کمتر نخواهد بود. پرندگان مانند هر بهار آواز خواهند خواند. حقیقت نیازی به من ندارد.»

«سهم تو از آب‌های همه‌ی اقیانوس‌های جهان یک قاشق چای‌خوری بیشتر نیست با همان بساز.»

پا می‌رود جایی که دل می‌رود.

دیدگان اشک می‌بارد و دل به درد می‌آید، اما سخنی نمی‌گویم که پروردگارم را به خشم آورد!

سعی قدرتهای بزرگ عالم بر این است که فرهنگ، معارف و ارزشهای مورد نظر خود را به همه‌ی جهان و به همه‌ی ملّتها تحمیل کنند؛ که لازمه‌ی آن، این است که زبان خود را تحمیل نمایند.

راستی حیرت‌آور است که مردم در حساب سرمایه‌های مادی خود این‌قدر دقیق‌اند، حتی نسبت به کم و زیاد شدن چند گرم وزن بدن خویش حساسیت نشان می‌دهند، اما گاه در تمام عمر حتی یک بار به حساب‌های اخلاقی و معنوی خویش نمی‌رسند؛ چه غفلت وحشتناکی!

خدا انسان را آفرید و انسان توجیه را!

بدانید که پس از من به استبدادی گرفتار می‌شوید که گمراهان آن را شیوهٔ خودشان قرار خواهند داد. و فقر و شمشیر برّنده به خانه‌هایتان خواهد آمد. در آن زمان آرزو می‌کنید که کاش مرا می‌دیدید و همراه من می‌جنگیدید و کشته می‌شدید.

با برکت و یاری خداوند حرکت کن تا به دشمن برسی. مبادا کسی از بندگان خدها را تحقیر کنی یا شتر و الاغ کسی را به زور بگیری، هرچند پیاده و پابرهنه باشی. وقتی بر سر آبی رسیدی، هرگز خودت را بر صاحبان آن آب مقدم نکن و تا راضی نبودند از آب آنها نخور. هیچ مرد و زن مسلمانی را دشنام نده و بر هیچ کافر معاهدی ظلم نکن...

عجبا عجبا! به خدا قسم که اجتماع آنها بر باطل، و پراکندگی شما از حق، دل را می‌میراند و همّ و غم را به سوی انسان می‌کشد و غم را شعله‌ور می‌کند. قباحت و زشتی و غصه بر شما باد! خود را هدف پرتاب تیر قرار داده‌اید، به شما حمله می‌شود و حمله نمی‌کنید، با شما می‌جنگند و نمی‌جنگید، خدا معصیت می‌شود و شما راضی هستید، به شما تجاوز می‌شود و ننگتان نمی‌آید و به غیرتتان برنمی‌خورد!