توسعه بیش از حد ارتباطات جمعی و پیام رسانی، به سبب نیروی همتراز کننده ای که دارد، جمله برآمدگی های فکری، خصایص قومی، ویژگی های دید را که پناه گاه های تفکر و گریز گاه های خیال اند و جهانی رنگارنگ پدید می آورند، هموار و همسان می کند و کار آن ناگزیر به ویرانیِ خانه انسان_ که از لحاظی متکی بر همین پناه گاه ها، یعنی جزایر سکوت در کویر همسانی بوده است_ می انجامد و دیگر هیچ گوشه ای از جهان نیست که از گزند یورش تبلیغات و از فشار خفقان آور فکر یک بعدیِ تجارتی در امان باشد.
