بریده‌ کتاب‌های روایت بی قراری: سرگذشت زندگی شهید مدافع حرم حسین محرابی (تولد 1356/6/30 شهادت 1395/9/10) به روایت همسر؛ مرضیه بلدیه

پیاده که می‌شویم حسین از راننده کلی تشکر می‌کند و پول همه را یکجا حساب می‌کند. هرچه بقیه اصرار می‌کنند راضی نمی‌شود. جلوتر که می‌رویم نگاهی به صورتش می‌اندازم و می‌خندد. _ می‌خوام تو زیارتِ بقیه سهیم باشیم. همیشه همین قدر زیرک بود. به این زرنگی‌اش غبطه می‌خوردم، مثلِ وقتی که وارد حرم می‌شویم و او اول از همه به خانم زهرا سلام می‌دهد.

سلحشور: ✅️ Mehdipoor: او با ذوق و شوق از شب ها و سکوت بیابان و خواندن دعای امیرالمؤمنین می گفت. وقتِ تعریف، چنان شوقی توی نگاهش بود که دلم نمی آمد گلایه ای بکنم. می گفت وقت خواندن دعا در دل شب حس می کند که همه چیز با او همراه می شود. کارش را، کم خوابی و استراحت سهساعته را و خواندن قرآن و سکوت شبانه را مسیری برای رشد روح می دانست.

برای من هیچ وقت نبود حسین کهنه نمی‌شود. دوست دارم همیشه برایم تازه بماند. می‌دانم کسی را که خیلی دوست داشته باشی، کسی که قلبت به او نزدیک باشد، ناخواسته روحش به تو نزدیک می‌شود و من یقین دارم غروب، همان‌طور که من دلتنگم، حسین هم دلتنگ ماست و من عجیب این دلتنگی را دوست دارم.

مامان تو سیدی، نباید این‌طوری کنی. ببین حرم حضرت زینب زائر نداره. فکر کن حرم رو خدایی نکرده خراب کنن بعد، یه قرن بگذره و مردم تاریخِ امروز رو بخونن، اون وقت نمی گن اینا چه آدمایی بودن که بی‌تفاوت از کنار این قضیه رد شدن؟ این جوری فرق ما با زمانی که پیامبر و اماما زنده بودن چیه؟

«بسم ربّ الشهداء و الصّدیقین. با دلی آرام و قلبی مطمئن از راهی که انتخاب کردم از حضور شما مرخص می شوم. زینب، فاطمه، با حجاب خود مرا یاری کنید. محمدمهیار، تو نذر مولای تنهایم حضرت صاحبالزمان هستی، خودت را برای یاری ایشان