بریده‌ کتاب‌های هنر رندانه به تخم گرفتن

انکار حس های منفی میتونه به حس های منفی عمیق تر و مزمن تر،یا حتی اختلال های عاطفی منحر بشه.مثبت اندیشی مداوم یه جور طفره رفتنه،نه یک راهکار درست و حسابی برای مشکلات زندگی،...

این حقیقتی ساده ست: اگر حس می‌کنید شما در مقابل دنیا قرار گرفته اید، احتمالا شما فقط در مقابل خودتان قرار گرفته اید.

اگر چیزی برایمان ارزشمند باشد باید به آن اهمیت دهیم، و برای اینکه به چیزی اهمیت بدهیم باید به چیزهای غیر آن جواب رد دهیم. نتیجه اینکه، اگر الف برای ما ارزشمند است آن‌گاه باید به غیر الف جواب رد بدهیم.

پاندا گفت:« دنیای بدون مشکل رو آرزو نکن. چنین چیزی وجود نداره، عوضش یه دنیایی آرزو کن که پر از مشکلات خوب باشه.»✨🫰🏻

رشد، فرایندی تکرارشونده و بی‌پایان است. ما وقتی چیز جدیدی یاد می‌گیریم، از اشتباه به درست نمی‌رویم؛ از اشتباه به کمی کم‌تر اشتباه می‌رویم. وقتی چیز جدید دیگری یاد می‌گیریم، از کمی کم‌تر اشتباه به باز هم کم‌تر اشتباه می‌رویم و به همین ترتیب. ما همیشه در فرایند نزدیک‌شدن به حقیقت و کمال هستیم، بدون این که در واقع هرگز به حقیقت و کمال برسیم.

خودشناسی مثل پیازه،لایه های زیادی داره،و هرچه لایه های بیشتری رو برداری و به عمق بزنی، احتمال بیشتری داره که گاه و بی گاه اشک بریزی.

ببینید، قضیه از این قرار است:شما یک روز قرار است بمیرید. می‌دانم که این کاملاً مشخص است امّا خواستم یادآوری کنم که فراموشتان نشود. شما و همه‌ی اطرافیان شما به زودی خواهید مُرد و در این مدت کوتاه، بین این جهان و آن جهان، دغدغه های محدودی می‌توانید داشته باشید. در واقع خیلی محدود! و اگر بدون فکر و تصمیم آگاهانه، دغدغه همه چیز و همه کس را داشته باشید، خُب پس از بین خواهید رفت.

من یکی از این دو گزینه را باید انتخاب کنم: در اداره پست بمانم و دیوانه شوم، یا اینکه از اینجا بیرون بزنم و سرگرم نویسندگی شوم و از گرسنگی بمیرم. من تصمیم گرفتم از گرسنگی بمیرم

تکنولوژی ، مشکلات اقتصادی کهنه رو حل کرده و به جاش مشکلات روانی جدیدی برامون آورده.

"لذت علت شادکامی نیست بلکه معلولشه"

هممون قراره بمیریم.هممون،چه سیرکی!همین قضیه باید باهامون کاری کنه همدیگرو دوست داشته باشیم.ولی نداریم.خزعبلاتِ پوچ زندگی مارو وحشت زده و زمین گیر کرده. ماتوسط هیچ بلعیده شدیم"

مشکل کسانی که مثل نقل و نبات به هر چیز کوچکی اهمیت می‌دهند همین است که چیز دیگری در زندگی‌شان ندارند که به آن اهمیت دهند.

هرچه باشد، تنها راه غلبه بر درد این است که اول یاد بگیرید چطور آن را تحمل کنید.