بریده‌ کتاب‌های کشتی پهلو گرفته

همه اما همه چیز خود را چه ارزان می فروختند! چه زشت! چه شنیع! چه دردآور! چه ننگ آلود! دین در مقابل دینار! ناموس در قبال مال! و بهشت در ازای... هیچ چیز... رایگان!

اینجا جای تازیانه نامردان است در آن زمان که ریسمان در گردن مرد تو آویخته بودند. ای خدا! این غسل نیست ، شستشو نیست، مرور مصیبت است .

ُآنکه گفت « حَسبُنا کتابَ اللّه»،کتاب خدا را نمیشناخت. نمیدانست که یکی از دو ثقـل به تنهـایی، آفرینش را واژگون میکنـد، نمیفهمیـدکه بـا یک بال نه تنها نمیتوان پریـدکه یکبال، و بال گردن میشود و امکان راه رفتن بطئی را هم از انسان سلب میکند.

دختر اگر درد مادرش را نفهمد که دختر نیست. من کربلا را میان در و دیوار دیدم وقتی که ناله‌ی تو به آسمان بلند شد. بعد از این هیچ کربلایی نمی‌تواند مرا این‌قدر بسوزاند. شاید خدا می‌خواهد برای کربلا مرا تمرین دهد تا کاروان اسرا را سرپرستی کنم، اما این چه تمرینی است که از خود مسابقه مشکل‌تر است؟ #کشتی_پهلو_گرفته📖 #سید_مهدی_شجاعی🖊 #بریده_کتاب📄 هر خانه را جغدِ اجل بر سر نشیند گردِ غم اول بر رخم دختر نشیند الحق تماشایی بود آن‌دم که زینب(س) گریان سر سجاده‌ی مادر نشیند...

من سوختم وقتی درِ خانه خدا، درِ خانه قرآن، درِ خانه نجات، در خانه تو به آتش کشیده شد. من در خود شکستم وقتی در بر پهلوی تو شکسته شد. وقتی تو فضه را صدا زدی، انسانیت از جنین هستی سقوط کرد. خون جلوی چشمان مرا گرفت وقتی گل میخ‌های در، از سینه تو خونین و شرم‌آگین درآمد. من از خشم کبود شدم وقتی تازیانه بر بازوی تو فرود آمد. من معطل و بی فلسفه ماندم وقتی زمین ملک تو غصب شد. اشک در چشمان من حلقه زد وقتی سیلی با صورت تو آشنا شد. من به بن‌بست رسیدم وقتی اهانت و توهین به خانه تو راه یافت. و ... بند دلم و رشته امیدم پاره شد وقتی آوند حیات تو قطع شد.

هر دو به خانه آمدید اما چه آمدنی ؟تو چون کشتی شکسته پهلو گرفتی و پدر درست مثل چوپانی که گوسفندانش را داوطلبانه به آغوش مرگ سپرده باشد، غم آلود، حسرت زده و در عین حال خشمگین، خود را به خانه انداخت

وقتی که خورشید ولایت، محبوس خانه شده است، شب جاودانه است و خواب، مستمر.

مادر نمیر! مردن برای تو زود است و یتیمی برای ما زودتر. ما هنوز کوچکیم، از آب و گل درنیامده‌ایم. هنوز سرهایمان طاقت گرد یتیمی ندارد. نهال تا وقتی که نهال است احتیاج به گلخانه و باغبان دارد. تاب سوز و سرما و باد و طوفان را نمی‌آرد، و ما از نهال کوچک‌تریم و از غنچه ظریف‌تر.😘

روزگار غریبی ست دخترم! دنیا از آن غریب تر! این چه دنیایی است که دختر رسول خدا را در خویش تاب نمی آورد؟ این چه روزگاری ست که «راز آفرینش زن» را در خود تحمل نمی کند؟ این چه عالمی ست که دردانه ی خدا را از خویش می راند؟ روزگار غریبی ست دخترم.دنیا از آن غریب تر . آنجا جای تو نیست،دنیا هرگز جای تو نبوده است.بیا دخترم،بیا. تو از آغاز هم دنیایی نبودی.تو از بهشت آمده بودی. تو از بهشت آمده بودی!

کتاب بدون امام، کتاب نیست، کاغذ و نوشته‌ای است بی روح و جان و نفهمیدند که قبله بدون امام قبله نیست و کعبه بدون امام سنگ و خاک است و قرآن بدون امام، خانه بی‌صاحبخانه است. هر کس به خانه بی صاحبخانه، به میهمانی برود، به یقین گرسنه برمی‌گردد.

روزگار غریبی است دخترم! دنیا از آن غریب‌تر! این چه دنیایی است که دختر رسول خدا را در خویش تاب نمی آورد؟ این چه روزگاری است که راز آفرینش زن را در خود تحمل نمی کند؟ این چه عالمی است که دردانه ی خدا را از خویش می راند؟

و مادری در شرایطی که طفل اسلام، آماج تیرهای جهل و کفر و شرک می شود یعنی سپر شدن و دشنه های کینه و تیرهای جهل و شمشیرهای شرک را به جان خریدن.