می‌خواهم خلوت کنم با مزار مولایم و ابن الرضا. شاید دردِ سهمگینِ این سینه سبک شد و آرام گرفتم.

هنوز یک دلِ سیر برای فراقش نگریسته‌ام، چرا که طوفان زودتر از من به سامرا رسیده است. 😔

آگاه باشید که برای فرزندم غیبتی است که همه مردم در آن به شک افتند مگر آنکه خدایش نگاه دارد.

آخرین ذخیره خداوند زمانی آشکار می شود که نه به اصرار، بلکه به اشاره‌ای مردم از او پیروی کنند و شاید این فراق و فاصله، حکمت خداست تا به یاد بیاوریم منزلت ولیمان را نشناخته‌ایم و آن طور که باید عبد و مطیع نبوده ایم... .

کری گوش و کوری چشم آنها به صلاحشان است. آن‌ها دیندار نیستند، عافیت‌طلب‌اند و خواهان دنیا. وقتی پیشوای مرده را برای اطاعت برمی‌گزینی، از سکوتش بهره می‌بری؛ یعنی نه امر برایت وجود دارد و نه نهی، نه هدایت، نه حتی عتاب و عقوبت. زندگی بی تکلیف، حتم شیرین است