تشخیص <<نبودن>> به مراتب دشوارتر از تشخیص<<بودن>> است؛به عبارت دیگر، ما تاکید بیشتری بر آنچه هست میکنیم تا آنچه وجود ندارد.

اگر پنجاه میلیون نفر چیز احمقانه‌ای بگویند، آن چیز کماکان احمقانه است.

اگر پنجاه میلیون نفر چیز احمقانه‌ای بگویند، آن چیز کماکان احمقانه است.

از دست دادن صد دلار بر خوشی تو بیشتر اثر دارد تا به دست آوردن یک صد دلاری. در واقع اثبات شده که از نظر عاطفی از دست دادن یک چیز دو برابر سنگین تر از به دست آوردن همان چیز است. دانشمندان اجتماعی به این پدیده نفرت از زیان میگویند.

آنگونه که لیکن و تلگن ، دو دانشمند علوم اجتماعی عنوان میکنند «تلاش برای شادمانتر ،بودن درست مثل تلاش در جهت بلند قدتر شدن بیهوده است.»

افراد ناموفق درباره ناکامی های خود نه کتاب مینویسند نه سخنرانی میکنند

آن چه بشر بهتر از هر کار دیگری انجام می‌دهد ، تفسیر اطلاعات جدید به شیوه ای است که نتیجه گیری های قبلی دست‌نخورده باقی بماند.

برای یک ذهن منطقی ده میلیون دلاری که از طریق ریسکی عظیم به دست میآید کم ارزش تر از همان مقدار پولی است که طی سالها با زحمت حاصل میشود.

اگر تنها ابزار تو چکش باشد،همه‌ی مشکلات تو میخ خواهد بود.

در زندگی خود، چه بر این باور باشی که مردم ذاتاً خوب‌اند چه معتقد باشی مردم ذاتاً بدند، هر روز مدرکی پیدا می‌کنی که نظر تو را تأیید کند.

خیلی به چیزی وابسته نباش. فرض کن آنچه در اختیار داری چیزی است که جهان به طور موقت به تو امانت داده است و می‌تواند در یک چشم بر هم زدن آن را یا حتى بیشتر از آن را از تو پس بگیرد.

باورهای فلسفی و دینی زمینه ای عالی برای رشد خطای تأیید فراهم میکنند. در این زمین نرم و اسفنجی چنین چیزی به شکل خودرو و به راحتی رشد می.کند برای مثال به رغم این که خدا هیچگاه بیپرده خود را نشان نمیدهد به جز برای بیسوادهای بیابانها گوشه گیران روستاهای کوهستانی عبادت کنندگان همیشه شواهدی از تجاربی مربوط به وجود خدا پیدا میکنند. این اتفاق هیچگاه برای انبوهی از مردم در مثلاً فرانکفورت یا نیویورک نمی افتد. هر گونه بحث عليه آن برای معتقدان به آن پذیرفتنی نیست و این نشان دهنده قدرت خطای تأیید است.