بسم الله این «شرق شناسی»، که گاه از آن به سیاست تعبیر شده، گاهی به عنوان یک دانش معرفی شده، و زمانی به صورت سرگرمی در قالب سفرنامه، رمان، نقاشی، موسیقی و فیلم ارائه شده است، همواره به عنوان یک رؤیا به صورت تقریبا ثابتی وجود داشته و غالباً برای توجیه جاه طلبی های استعماری و یا سلطه ی نظامی غرب به کار گرفته می شده است. بر روی «عجایب مشرق زمین» _ که شرق را در قرون وسطا به این نام می شناختند _ عمارتی خیالی بنا شد که عمیقاً ریشه در ترس، هوس، رویای قدرت و البته دانشی بسیار مغرضانه از سوی غربی ها داشت.
