یاد پدرم افتادم که می‌گفت:((نه با کسی بحث کن، نه از کسی انتقاد کن. هرکی هر چی گفت بگو حق با شماست و خودت را خلاص کن. آدم‌ها عقیده‌ات را که می‌پرسند، نظرت را نمی‌خواهند. می‌خواهند با عقیده‌ی خودشان موافقت کنی. بحث کردن با آدم‌ها بی‌فایده‌ست.))

یاد پدر افتادم که می‌گفت " نه با کسی بحث کن، نه از کسی انتقاد کن. هرکی هرچی گفت بگو حق با شماست و خودت را خلاص کن. آدم‌ها عقیده ات را که می‌پرسند، نظرت را نمی‌خواهند. می‌خواهند با عقیده‌ی خودشان موافقت کنی. بحث کردن با آدم‌ها بی‌فایده‌ست."

بیدار شو خواهر در دنیایی که جمیله ها با خون خود فرمان آزادی ملتی را بر صفحه ی تاریخ می نگارند تنها لب گلگون و چشم مخمور داشتن شرط زن بودن نیست.

کُنارهای سرخ را تک تک خوردم و یاد پدر افتادم که میگفت《 نه با کسی بحث کن،نه از کسی انتقاد کن.هرکی هرچی گفت بگو حق با شماست و خودت را خلاص کن. آدم ها عقیده ات را که می پرسند، نظرت را نمیخواهند. میخواهند با عقیده ی خودشان موافقت کنی. بحث کردن با آدم ها بی فایده ست.》

پدر:《آدم‌ها عقیده‌ات را که می‌پرسند، نظرت را نمی‌خواهند؛می‌خواهند با عقیده‌ی خودشان موافقت کنی. بحث کردن با آدم‌ها بی‌فایده‌ست.》

"وازگن با این همه کار فرصت ترجمه کردن هم پیدا می‌کند؟ تو چرا کتاب ترجمه نمی‌کنی؟" چند لحظه نگاهش کردم که با لبخند نگاهم می‌کرد. مادر گفت "وقتش کجا بود؟ شش ماه بیشتر است پرده اتاق‌ خواب‌ها را نشسته."