بریده‌ کتاب‌های بشارت از حضرت حجت عجل الله فرجه

می‌فرمود: امام «عَيْنُ اللَّهِ النَّاظِرَةُ وَأُذُنُهُ الْوَاعِيَةُ» (چشم بینای خدا و گوش شنوای الهی) است به طوری که حرفهایی را که ما با یکدیگر می‌زنیم، تا از دهان من به گوش شما برسد، لحظاتی زمان می‌برد، اما قبل از رسیدن به گوش شما، به گوش حضرت(عج) می‌رسد و ایشان آن را می شنود. همچنین وقتی شما حرفی میزنید قبل از اینکه به گوش شنونده برسد، حضرت آن را می‌شنود، بلکه قبل از اینکه از دهان گوینده به دو گوش خود گوینده برسد، حضرت(عج) آن را می‌داند و زودتر می‌شنود.

یا همچون «عبدالله بن ابی یعفور» ... که به امام صادق (ع) عرضه داشت: سوگند به خدا! اگر اناری را از وسط دو نیم کنی و بفرمایی که نصف آن حلال و نصف دیگرش حرام است، مطمئناً گواهی خواهم داد که نیمی را که حلال شمردی، حلال است و نیمه دیگر را که حرام شمردی، حرام است [و هیچ گونه چون و چرا نخواهم کرد].