بریدۀ کتاب

اگر آدم‌ها به هر ضرب‌وزور بخواهند خوش‌قلب باشند، آن وقت تو هم می‌توانی هرکاری که دلت خواست باهاشان بکنی؛ محال است برنجند. و خب،‌این منصفانه است. خوش قلبی یعنی استعلای فردی، یعنی از ذات خود فراتر رفتن، برای همین آدم‌های به اصطلاح «خوب» از «خوب بودن»شان برای رسیدن به لذتی فراموش‌نشدنی، برای رسیدن به عمیق‌ترین احساساتی که یک آدم می‌تواند تجربه‌اش کند، استفاده می‌کنند. از خوبی خودشان چنان لذتی می‌برند که ما دیگر هیچ تعهدی به‌شان نداریم. درواقع، هرچه بیشتر به‌شان بدی کنیم محبت‌شان به‌مان بیشتر و لذتی هم که می‌برند افزون می‌شود.