بریدۀ کتاب

میبینیم که در بیان این شعرا پذیرش سرنوشت راهی است که فرد به واسطه آن پای بر زمینی سفت و جایگاهی استوار می‌نهد بنابراین ما قربانی دیو و اجنه نیستیم دیگر در ستیز با ساخته و پرداخته های ذهن خود نمیباشیم. دیگر هیچ لولو خرخره و شیطانی در پستوی صندوق خانه (زیرزمین) کمین نکرده است. اکنون ما از صد بند خیالی جسته ایم ما نیازی به خواهش و تمنا از دیگران برای مراقبت از خودمان نداریم حال در رویارویی با بدترین سرنوشتها] دست ما در گشودن امکانها به روی زندگی باز است