بریدۀ کتاب

ما تنها موجودی هستیم که به فانی بودنمون آگاهی داریم.این حقیقت به قدری ترسناکه که آدم‌ها از همون سال های ابتدایی زندگی اون رو توی اعماق ناخودآگاهشون دفن میکنن و همین ما رو به ماشین هایی پر زور تبدیل کرده،کارخانه های گوشتی تولید معنا.معناهایی رو که به وجود می آرن تزریق میکنن به پروژه های نامیرا شدن شون_مثلا بچه هاشون یا آثار هنری شون یا کسب و کارشون یا کشورشون_چیزهایی که باور دارن از خودشون بیشتر عمر میکنن.