بعید است بدانید آمریکایی‌ها چه آدم‌های مؤمن و خداشناسی بودند! آن‌ها آن‌قدر به خدا ایمان داشتند که پیروزی‌هایشان بر وحشیان سرخ‌پوست را هم مدیون لطف خدا می‌دانستند. باورتان نمی‌شود؟ این نمونه را ببینید: کاپیتان جان میسون در مسیر خود برای تصاحب سرزمین‌های جدید، به سرزمین قبیله‌ی پکوئوت رسید. جایی در کنار رود میستیک در لانگ آیلند. سرخ‌پوستان پکوئوت با خوش‌حالی از افراد کاپیتان میسون استقبال کردند اما افراد میسون مامورینی وظیفه‌شناس بودند که بنا نبود وظیفه‌ی مقدسشان تحت تأثیر احساساتشان قرار بگیرد. آن‌ها مأموریت داشتند برای گسترش تمدن، زمین فراهم کنند. زمین‌هایی که رئیس‌جمهور جکسون درباره‌ی آن گفته بود:" انبوهی از مردم متمدّن منتظر سکونت در زمین‌های وسیعی هستند که توسط عده‌ی اندکی از سرخ‌پوستان وحشی اشغال شده است." دستور کاپیتان میسون روشن و صریح بود! نیروهای میسون باید به جای جنگ با مردان قبیله‌ی پکوئوت( که موجب کشتار بیش‌تری می‌شد!) چادرهای قبیله را آتش می‌زدند و زنان و کودکان سرخ‌پوستی که از آتش فرار می‌کردند را با شمشیر می‌کشتند. نتیجه البته به نفع تمدن تمام شد! حدود چهارصد زن و کودک سرخ‌پوست در آتش کباب شدند و بوی سوختگی منطقه را فرا گرفت! سربازان میسون پس از اتمام مأموریت زانو زدند و دعا کردند و خدا را سپاس گفتند که چنین پیروزی سریعی را نصیب آنان کرد. دکتر کاتن مدر_کشیش پیوریتن_ پیروزی افراد میسون را این‌گونه توصیف کرده است:" در آن روز حداقل ۶۰۰ سرخ‌پوست به جهنم واصل شدند!"