مقصد نهایی؟ به نظر من، آدما ماشین‌های خودران نیستن که به سمت خط پایان، مسابقه بدن. ما باید خودمون صاحب زندگیمون باشیم، خودمون موتور رو روشن کنیم و گاهی ترمز بگیریم.

زمانی که من بیشتر از همه دوست دارم، وقتی است که همه در خواب هستند استاد. وقتی در خواب هستی، بابت گذشته پشیمانی نمیکنی و به خاطر آینده مضطرب نیستی. ولی آدم‌ها خواب را جزء خاطرات خوش و بخشی از آینده بزرگ خود لحاظ نمی‌کنند.

تک تک انسان های این کره خاکی به نوبت محکوم به زجر کشیدن بودند. گاهی اوقات تنها کاری که از دستتان برمی‌آمد این بود که یکدیگر را محکم بگیرید، تا زمانی که تاریکی دوباره به بیرون تفتان کند.