اگر مانند بنده آموزگارید و برای بهبود کار خود قصد خواندن این کتاب را دارید پیشنهاد نمی کنم!چون صرفا تکرار مکررات بود و برای منی که به دنبال روشی خلاقانه یا نو بودم، اصلا تازگی نداشت
برای کسانی که اطلاع بسیار کمی از این عنوان دارند شاید مناسب باشد 
      

        در باب این کتاب باید بگویم:
شخصیت پردازی و توصیف ها عالی بود ولی پایان کتاب را دوست نداشتم.سیری عالی پیش می برد و اگر پایانی این چنین(در نظر من البته) نداشت شاید جذاب تر می بود.
      

        این کتاب دارای شخصیت پردازی فوق العاده  و البته پیرنگ قوی است.
انعکاس جالب تفکرات شخصی در زندگی،زندگی با ریا یا با یکرنگی، جنگ و جدال روح با موقعیت اجتماعی و تاثیرات محیط و رفتار بقیه انسانها با ما را، با دیده ریزبینی به تصویر کشیده است.
تولستوی طوری زندگی را توصیف می کند که احساست به تو می گوید این چیزی جز واقعیت نبوده است و به علت اطلاعات بالا از ویژگی های انسانی، ما را به تفکر دعوت می کند.
این بود نظر من...!
      

        این کتاب انعکاسی از ویژگی های شخصیتی متفاوت است. و این که چقدر همه ما در عین اینکه می توانیم شجاع باشیم برخی خصوصیات پست را به دوش بکشیم و امید که اینطور نباشیم و اگر باشیم آگاه باشیم و در صدد اصلاح خود برآییم.
فهم و شعور انسانی نقطه عطف داستان است. این که بدانی در کجای داستان زندگی ات قرار داری و به کجا عازمی؟!
افراد اطرافت را چقدر می شناسی ؟ آیا اهمیتی برای عقیده و احساسات آنان قائلی؟ نه که همیشه مهم باشد نه! ولی تاثیرگذار است و می تواند مانند چراغی، شب تاریکت را گاها روشن کند.
اینها جملاتی بود که پس از خواندن این رمان به ذهنم خطور کرد .
هر چند بسیار گفتنی ها در ذهنم به رقص در می آیند ولی توانایی بیان چندی بیش ندارم
همین...

      

        با اینکه نویسنده در اول عنوان می کند که هدفش ترکیب کلمات  نیست ولی این را من در اشعار وی بسیار دیدم...
اکثرا شعر ها تقدیمی است و خب فرد با خود فکر می کند مگر موضوع کم است؟؟
البته که می توانم دو یا سه شعر خوب در این مجموعه بزرگ بیابم و می توانم بگویم فصل خون و خاکستر بهترین فصل این کتاب می باشد.

چون شاعر بعد از مدتی از ایران مهاجرت می کند در ابیاتی چند این دلتنگی را بیان می کند 
با احترام به همه شاعران و نویسندگان 
این بود یادداشت من