هیچ چیز در این دنیا قطعی نبود. شاهزاده ها می‌توانستند مثل غول ها ترسناک باشند. شاهدخت ها می‌توانستند شرور شوند. بهترین دوست ها می‌توانستند با هم دشمن شوند.

«عصبانی بودم،اما نه از دست تو. از دست تقدیری که برام رقم خورده عصبانی بودم. چون متوجه شدم برای این‌که به اون چه میخوای برسی، من باید از تنها چیز که تو عمرم خواسته‌م دست بکشم.»

«شرط می‌بندم همه از اون روزی وحشت دارن که پیپا فیتز_آموبی در خونه‌شون رو بزنه.»

مدیر سرش را برگرداند و به او نگاه کرد.[خوب عزیزم،بعضی وقت ها ما چیزهایی رو می‌بینیم که دلمون می میخواد ببینیم .]

دنبال درشکه دوید، موهای پشتش همچنان راست بود. مثل اینکه می‌خواست به اسب ها بفهماند که باید مراقب حرکاتشان باشند، چون اربابش را داشتند می‌بردند.

ولی قبیله هنوز به یاد روح سگی بود که پیشاپیش گرگ ها می‌دوید.

اینکه در جواب حرف دیروزش گفتم مشکلی ندارم کار درستی نبود. فقط می تونید من رو به حال خودم بگذارید، این پاسخی بود که باید می‌دادم.